Produkcija kratkometražnih igranih filmova

U prvih pet godina, „Neoplanta film” je snimila osam kratkih igranih filmova. Već 1967. na Beogradskom festivalu dobila je Diplomu za film Miroslava Antića „Druga obala”. U ovom žanru filmskog stvaralaštva naročit uspeh postigao je „Neoplantin” film „Gratinirani mozak Pupilije Ferkerverk” – Karpa Aćimovića Godine, koji je osvojio Prvu nagradu GEF-a u Zagrebu 1970. godine. Iako obimski nije bila velika, produkcija kratkih igranih „Neoplantinih” filmova bila je značajna kao odskočna daska za konačno opredelenje i početak snimanja dugometražnih filmova. Rukovodstvo i saradnici “Neoplanta filma” su od početka smatrali da su hendikepirani Odlukom Skupštine AP Vojvodine da mogu proizvoditi samo kratkometražne filmove. Često su isticali da se „ni jedan krojač nije proslavio šijući samo kratke pantalone”. Tako se i desilo da prvi dugometražni „Neoplantin” film nastane prilikom snimanja filma „Sveti pesak” Miroslava Antića, koji je bio planiran kao kratkometražni. Pored pomenutih, kao autori kratkometražnih igranih filmova, u ovom periodu pojavljuju se reditelji: Branko Milošević sa filmom „Dodir”, Želimir Žilnik – „Laku noć Šnjuka”, Stevan Stanić – „Na nebu zvezda Danica”, Radomir Subotić – „Gula u lovu”, Ivan Rakidžić – „Ko da ujedini sve Cigane” i Branislav Obradović sa filmom „Gastronauti”. Filmovi Kapra Aćimovića godine – „Gratinirani mozak Pupilije Ferkeverk” i „Gastronauti” Branislava Obradovića rađeni su u koloru dok su ostalih šest filmova urađeni u crno-beloj tehnici.