Produkcija dokumentarnih filmova

U oblasti dokumentarnog filma „Neoplanta” je u periodu 1972.-1986. nastavila raniju repertoarsku politiku autorskog filma sa aktuelnim, uglavnom vojvođanskim temama. Produkcija je obimski nešto smanjena, zapravo bolje reći prilagođena finansijskim sredstvima koje je dobijala po konkursu Pokrajinske zajednice kulture. Snimano je u proseku 9 filmova godišnje, a u ovom periodu, ukupno 91 dokumentarni film. Gledano po autorima i dalje je prvo mesto zadržao Branko Milošević sa 12 snimljenih filmova, na drugom i trećem mestu su: Karolj Viček sa 9 i Dobri Janevski sa 8, zatim Prvoslav Marić i Đorđe Deđanski sa po 7 dokumentarnih filmova. Razlog smanjenja produkcije može se objasniti i činjenicom da je u ovom periodu već uveliko zaživela produkcija ovih filmova na TV Novi Sad.
            Filmovi „Prvo svetsko naivno selo”, o naivnim slikarima iz Uzdina, autora Slavka Almažana i „Kubikaš” Karolja Vičeka, o životu temerinskih kubikaša, snimljeni 1972. i 1973. „zamišljeni su kao prvi filmovi na jezicima narodnosti, rumunskom i mađarskom”.[1] Cilj je bio da se otvore mogućnosti za afirmaciju različitih etničkih kultura narodnosti koji žive u Vojvodini posredstvom filma. Na toj liniji je pomenute godine započeto snimanje filma o Mihalju Majteniju, doajenu mađarske literature u SFR Jugoslaviji.[2]
            Interesantno je da se u ovom periodu pojačava interesovanje za snimanje naručenih filmova i filmske dokumentacije. Pretpostavljamo da je to bila posledica velikog prisustva „Neoplante” u javnosti i pritiska aktuelnih političkih struktura da se pomogne „Neoplanti” u kreiranju repertoarske politike izborom Vojvođanskih društvenih tema. Reč je, zapravo, o idejno-političkom usmeravanju „Neoplantine” produkcije. Tako su, već te prve 1972. godine, proizvedeni naručeni filmovi: „Sećanja” revolucionara i boraca, „kao nastavni film sa Muzejem revolucije” i film o Štafeti mladosti koja je te godine krenula sa Iriškog venca za Pokrajinski komitet omladine. Zatim, snimljene su dokumentacije za Zmajeve dečije igre, Jugoslovenski festival poezije u Vrbasu, jubilej vatrogastva u Vojvodini, izgradnji Srpskog narodnog pozorišta i Novosadski sajam.[3]
            U posmatranom periodu bilo je mnogo naručenih filmova od preduzeća iz oblasti privrede, kao npr: filmovi o agroindustriji, Kanalu DTD, Kombinatu „Banat” u Kikindi, Industriji mesa „29. novembar” u Subotici itd.
            Započeta je produkcija nastavno-naučnih filmova. Petar Latinović u saradnji sa poznatim ginekologom prof. Borislavom Berićem snimio je film o abortusu.
            U celini gledano u „Neoplanta filmu” je tokom perioda 1972.-1986. produkcija dokumentarnih filmova ostala dominantna. U odnosu na ostale žanrove ova produkcija je i kvantitativno i kvalitativno bila najjača. „Neoplanta” je sa dokumentarnim filmovima kontinuirano učestvovala na filmskim festivalima u zemlji i inostranstvu, beležeći značajna priznanja.


[1] Izveštaj o radu Preduzeća za snimanje filmova „Neoplanta film”, 1972. Str. 4.
[2] Isto.
[3] Isto, str. 5.

Нема коментара:

Постави коментар