U oblasti dokumentarnog
filma „Neoplanta” je u periodu 1972.-1986. nastavila raniju repertoarsku
politiku autorskog filma sa aktuelnim, uglavnom vojvođanskim temama. Produkcija
je obimski nešto smanjena, zapravo bolje reći prilagođena finansijskim
sredstvima koje je dobijala po konkursu Pokrajinske zajednice kulture. Snimano
je u proseku 9 filmova godišnje, a u ovom periodu, ukupno 91 dokumentarni film.
Gledano po autorima i dalje je prvo mesto zadržao Branko Milošević sa 12
snimljenih filmova, na drugom i trećem mestu su: Karolj Viček sa 9 i Dobri
Janevski sa 8, zatim Prvoslav Marić i Đorđe Deđanski sa po 7 dokumentarnih filmova.
Razlog smanjenja produkcije može se objasniti i činjenicom da je u ovom periodu
već uveliko zaživela produkcija ovih filmova na TV Novi Sad.
Filmovi „Prvo svetsko naivno selo”, o naivnim slikarima
iz Uzdina, autora Slavka Almažana i „Kubikaš” Karolja Vičeka, o životu
temerinskih kubikaša, snimljeni 1972. i 1973. „zamišljeni su kao prvi filmovi
na jezicima narodnosti, rumunskom i mađarskom”.[1] Cilj je bio da
se otvore mogućnosti za afirmaciju različitih etničkih kultura narodnosti koji
žive u Vojvodini posredstvom filma. Na toj liniji je pomenute godine započeto
snimanje filma o Mihalju Majteniju, doajenu mađarske literature u SFR
Jugoslaviji.[2]
Interesantno je da se u ovom periodu pojačava
interesovanje za snimanje naručenih filmova i filmske dokumentacije.
Pretpostavljamo da je to bila posledica velikog prisustva „Neoplante” u
javnosti i pritiska aktuelnih političkih struktura da se pomogne „Neoplanti” u
kreiranju repertoarske politike izborom Vojvođanskih društvenih tema. Reč je,
zapravo, o idejno-političkom usmeravanju „Neoplantine” produkcije. Tako su, već
te prve 1972. godine, proizvedeni naručeni filmovi: „Sećanja” revolucionara i
boraca, „kao nastavni film sa Muzejem revolucije” i film o Štafeti mladosti
koja je te godine krenula sa Iriškog venca za Pokrajinski komitet omladine.
Zatim, snimljene su dokumentacije za Zmajeve dečije igre, Jugoslovenski
festival poezije u Vrbasu, jubilej vatrogastva u Vojvodini, izgradnji Srpskog
narodnog pozorišta i Novosadski sajam.[3]
U posmatranom periodu bilo je mnogo naručenih filmova od
preduzeća iz oblasti privrede, kao npr: filmovi o agroindustriji, Kanalu DTD,
Kombinatu „Banat” u Kikindi, Industriji mesa „29. novembar” u Subotici itd.
Započeta je produkcija nastavno-naučnih filmova. Petar
Latinović u saradnji sa poznatim ginekologom prof. Borislavom Berićem snimio je
film o abortusu.
U celini gledano u „Neoplanta filmu” je tokom perioda
1972.-1986. produkcija dokumentarnih filmova ostala dominantna. U odnosu na
ostale žanrove ova produkcija je i kvantitativno i kvalitativno bila najjača. „Neoplanta”
je sa dokumentarnim filmovima kontinuirano učestvovala na filmskim festivalima
u zemlji i inostranstvu, beležeći značajna priznanja.
[1] Izveštaj
o radu Preduzeća za snimanje filmova „Neoplanta film”, 1972. Str. 4.
[2] Isto.
[3] Isto, str. 5.
Нема коментара:
Постави коментар